“Εγώ το βοράγκο, δίνω πάντα κουράγιο” έγραφε το 1597 ο μεγάλος βοτανολόγος John Gerard. Νωρίτερα τον 15ο αιώνα, ο Μοναχός Αγάπιος από την Κρήτη έγραφε ότι “όταν το τρώγεις γίνεσαι καλόκαρδος”.
Σε αντίστοιχο τόνο και ο John Evelyn, το 1699 έγραφε “Είναι γνωστές οι αρετές του στο να αναζωογονεί τους υποχονδριακούς και να φτιάχνει την διάθεση”. Αλλά και ο Πλίνιος το θεωρούσε άριστο αντικαταθλιπτικό και έγραψε ότι φέρνει ευτυχία κια χαρά εκεί που φύεται. Οι σύγχρονες έρευνες δικαιώνουν αυτές τις επισημάνσεις καθώς έχει πλέον αποδειχθεί ότι το βότανο διεγείρει τους αδένες των επινεφριδίων ώστε να παράγουν αδρεναλίνη.
Αλλά και οι γαστρονομικές αρετές του φυτού είχαν αναγνωριστεί αιώνες πριν.
Άνθη και φύλλα προστίθενται στις σαλάτες από την Ελισαβετιανή εποχή για να “χαροποιήσουν το πνεύμα” ενώ παραδοσιακά το έβαζαν στο κρασί για να “κάνουν εύθυμους τους ανθρώπους”. Είναι εξαιρετικά νόστιμο και τρυφερό με υγρή, ελαφρώς γλυκιά γεύση που θυμίζει καταπληκτικά αγγουράκι.
Το φυτό αυτό, αυτοφυές σε ολόκληρη την Μεσόγειο, μπορεί να καλλιεργηθεί και σε κήπους, σε ηλιόλουστο και με αρκετή υγρασία χώμα.
Το καλλιεργήσαμε και μεις (πειραματικά) στο περβόλι μας στον Χορτιάτη και μπορούμε πλέον να το προσφέρουμε στη Rediviva φτιάχνοντας ένα δροσιστικό πέστο με τα φύλλα του, που συνοδεύει θαυμάσια την σαλάτα με το ωμό μαριναρισμένο κολοκυθάκι (και αυτό από τον κήπο μας) και την στολίζουμε με τα γευστικότατα λουλουδάκια του.